Θηράματα, 19ος αιώνας

Οι νεκρές φύσεις με θηράματα αποτελούσαν εξίσου αγαπητό είδος σ’ όλη την Ευρώπη. Τα θέματα αυτά απεικονίζονταν συνήθως σε εσωτερικά, πάνω σε τραπέζια, ή σε εξωτερικούς χώρους, ως τρόπαια της κυνηγετικής δραστηριότητας. Πολλές φορές, όπως στα Θηράματα της Εθνικής Πινακοθήκης, τα «λάφυρα» φυλάσσονται από κυνηγόσκυλα. Το έργο, το οποίο χαρακτηρίζεται από δεξιοτεχνία ως προς την απεικόνιση της νεκρής φύσης και των σκύλων, αλλά και από μια λιγότερο προσεγμένη τεχνική ως προς την απόδοση του βάθους, αποδόθηκε στο γάλλο ζωγράφο Φρανσουά Ντεπόρτ (Francois Desportes, 1661 – 1743). Η αναλυτική μελέτη, όμως, τόσο του μουσαμά όσο και των χρωμάτων, που έγιναν από το Εργαστήριο Φυσικοχημικών Ερευνών της Εθνικής Πινακοθήκης, χρονολογεί το έργο στις αρχές του 19ου αιώνα.